Chirurgieopties voor AFib: doolhof, mini-doolhof en meer.

Behandeling voor atriumfibrilleren (AFib) is een complex onderwerp. Hoewel veel patiënten hun symptomen onder controle kunnen houden met medicijnen of eenvoudige procedures, hebben sommige patiënten uitgebreidere chirurgische ingrepen nodig.

In dit artikel zal ik de chirurgische opties Maze, Mini Maze en Convergent voor de behandeling van AFib onderzoeken. Het begrijpen van de voordelen en risico’s tussen deze procedures is essentieel om te bepalen welke de beste optie is voor uw behoeften. Ten slotte zal ik dan ook de chirurgische opties voor AFib vergelijken met de traditionele kathetergebaseerde ablatieprocedure.

Laten we dus de drie meest voorkomende chirurgische ingrepen vergelijken die zijn uitgevoerd om AFib te behandelen.

De doolhofprocedure

De Maze-procedure, ontwikkeld door Dr. James Cox in 1987, werd al snel de gouden standaard chirurgische behandeling die moest worden geëlimineerd boezemfibrilleren. Het wordt ook vaak het ‘traditionele doolhof’ of de ‘knip-en-naai-doolhof’-procedure genoemd.

De Maze-procedure is een openhartoperatie. Tijdens de operatie opent de chirurg het borstbeen van de patiënt en plaatst deze op een hart-long-bypassmachine. De machine pompt zuurstofrijk bloed door het lichaam terwijl het hart wordt gestopt om de procedure uit te voeren. Littekenweefsel wordt door het hele hart aangemaakt en fungeert als barrière voor elektriciteitsgeleiding om hartritmestoornissen te voorkomen. Chirurgen kunnen tegelijkertijd met een Maze-procedure aanvullende procedures uitvoeren, zoals hartklepvervangingen en bypass-operaties.

Trending

Helpt een pacemaker AFib? Inzicht in de rol bij hartritmebeheer

Succespercentages van de doolhofprocedure

De grootste studies van de Maze-procedures werd uitgevoerd bij 282 patiënten die de traditionele Maze-procedure ondergingen. In het onderzoek bevond 78% van de patiënten zich 12 maanden na de operatie in een normaal sinusritme zonder enige anti-aritmische medicatie.

Complicaties en herstel voor een doolhofoperatie

Zoals alle operaties, het doolhof procedure brengt de verwachte risico's met zich mee. Anesthesiecomplicaties, infecties op de operatieplaats en postoperatieve bloedstolsels zijn allemaal mogelijke complicaties van deze procedure. De incidentie van ernstige postoperatieve complicaties is 11%, inclusief een operatiesterftecijfer van 2%.

Vanwege het open karakter van de procedure vereist de herstelperiode een postoperatief verblijf in het ziekenhuis 5-7 dagen. Indien nodig kunt u op een intensive care-afdeling (ICU) verblijven voor nauwlettend toezicht.

Zodra u uit het ziekenhuis bent ontslagen, zijn er strikte voorzorgsmaatregelen voor tillen, autorijden en andere activiteiten om u te helpen genezen. De meeste patiënten melden dat ze zes maanden na de procedure volledig hersteld zijn.

De Mini Maze-procedure

Als alternatief voor de traditionele Maze-procedure is de Mini Maze-procedure ontwikkeld om de hersteltijden te verkorten. De Mini-doolhof is een effectieve en minder invasieve optie voor de behandeling van atriale fibrillatie, vergeleken met een traditionele Maze-operatie.

Het Mini Doolhof is een minimaal invasieve of laparoscopische procedure. In plaats van de borstkas te openen, worden er drie of vier kleine incisies in de borstkas gemaakt. Er worden lange chirurgische instrumenten ingebracht en de operatie wordt uitgevoerd via een live video-opname.

Helaas is niet iedereen een goede kandidaat voor deze procedure. De Mini Maze werkt het beste voor patiënten met paroxysmale (incidentele) AFib of mensen met een anderszins gezond hart.

Bekijk hier een gedetailleerde video van het mini-doolhof van de wolf.

Succespercentage van een mini-doolhofoperatie

In een recente studies van de 465 patiënten die de Mini Maze-procedure ondergingen, ondervond 74% van de mensen binnen een jaar na de operatie niet langer symptomen van AFib.

Complicaties en herstel voor een mini-doolhofoperatie

Alle normale chirurgische complicaties zijn nog steeds mogelijk bij degenen die een Mini Maze-procedure ondergaan. Bovendien is er een laag risico om tijdens de procedure over te schakelen op een openhartoperatie als zich complicaties voordoen. Uit een recent onderzoek is gebleken dat het gerapporteerde complicatiespercentage dat wel is 25%, met als meest voorkomende complicatie pneumothorax (letsel aan de longen tijdens een operatie).

Vanwege het minimaal invasieve karakter van de procedure is het herstel uit een Mini Maze veel minder uitgebreid. De gemiddelde ziekenhuisopname na de procedure bedraagt ​​3-4 dagen, en de meeste patiënten kunnen na 2-4 weken hun normale activiteiten hervatten.

Het kan meerdere maanden duren voordat iemand resultaat van de procedure ziet, met als gevolg dat veel patiënten een kortetermijnkuur met antiaritmische medicijnen krijgen.

De convergente (hybride) procedure

De nieuwste chirurgische optie van de drie, a convergente of hybride procedure kan weefsel zowel binnen als buiten het hart behandelen. Het wordt meestal als één procedure uitgevoerd, maar het kan ook in twee delen worden verdeeld, met een tussenpoos van een paar dagen.

Net als bij een Mini Maze is de convergente procedure minimaal invasief. Kleine incisies in de borst worden gebruikt om instrumenten in te brengen om littekenweefsel in specifieke patronen aan de buitenkant van het hart te creëren. Een elektrofysioloog in een katheterlaboratorium voert vervolgens het tweede deel van de procedure uit. Het wordt uitgevoerd via een naaldpunctie in de lies, waarbij een katheter door de grote ader naar het hart wordt geleid.

Wanneer dit samen wordt gedaan, ontstaat er littekenweefsel binnen en buiten het hart, wat de elektrische geleiding in het hart beter kan blokkeren om onregelmatige hartritmes te voorkomen. De afzonderlijke stappen van de convergente procedure kunnen in dezelfde procedure of op verschillende dagen worden uitgevoerd.

Bekijk hier een gedetailleerde video over de convergente procedure.

Succespercentage van een convergente procedure

In een recent artikel, Er werd vastgesteld dat van de 340 patiënten die een convergente procedure ondergingen, na 12 maanden 81.9% van de patiënten zich in een sinusritme bevond, terwijl 54.1% van de patiënten zich in een sinusritme bevond terwijl ze geen AAD's gebruikten.

Complicaties en herstel van een convergente procedure

Naast de normale risico's van een operatie ervaren sommige patiënten na deze procedure pijn op de borst, moeite met ademhalen of vochtretentie. Een recente studie meldt dat het complicatiepercentage van een convergente procedure hoog is 10%.

Net als bij de Mini Maze is het verwachte ziekenhuisverblijf na de procedure hetzelfde 3-4 dagen. Op de eerste dag na de ingreep kunt u voor aanvullende controle op de IC worden opgenomen.

Tijdens de eerste 2-4 weken thuis moet inspannende activiteit worden vermeden. Eenmaal genezen kunnen de normale activiteiten worden hervat.

AFib-operatie versus katheterablatie

Dus als deze chirurgische opties een hoog succesniveau hebben, waarom zou iemand dan een katheterablatie krijgen?

Terwijl de chirurgische ingrepen bewezen zijn effectiever Bij het behandelen van de symptomen van atriumfibrilleren brengen ze in sommige onderzoeken ook extra risico's met zich mee. Bovendien zijn de resultaten van verschillende onderzoeken inconsistent over de vraag of chirurgische ablatie of katheterablatie effectiever is bij de behandeling van AFib.

Op hetzelfde moment, er zijn ook onderzoeken geweest die hebben aangetoond dat een katheterablatieprocedure net zo effectief kan zijn als een chirurgische ablatie bij patiënten met paroxysmaal of vroeg stadium atriumfibrilleren. In de tussentijd, een ander onderzoek heeft aangetoond de resultaten bij langdurig aanhoudend atriumfibrilleren waren vergelijkbaar tussen katheter- en chirurgische ablatieprocedures.

Zoals hierboven gemeld, de complicatie tarieven van chirurgische ablatieprocedures kan ergens tussen de 10 en 25% liggen. In de tussentijd, een recente systemische review van meer dan 80,000 katheterablatieprocedures vond een complicatiepercentage van 2.9%.

Voor degenen die geen chirurgische ingreep nodig hebben, is katheterablatie een veiligere en nog steeds effectieve optie voor de behandeling van AFib.

Houd er ook rekening mee dat veel patiënten met boezemfibrilleren aanvullende medische aandoeningen heeft die de bijbehorende risico's van een chirurgische ablatieprocedure kunnen vergroten; zoals coronaire hartziekte, congestief hartfalen of chronische obstructieve longziekte.

Alles bij Elkaar

If medicijnen hebben geen succes gehad uw AFib heeft behandeld, moet u uw behandelingsopties, inclusief de chirurgische ablatieprocedure, met uw arts bespreken.

Uw arts kan u helpen beslissen welke procedure het beste voor u is, waarbij hij de risico's en voordelen van elke optie tegen elkaar afweegt. Voorlichting krijgen over uw opties is de beste manier om voor uw eigen gezondheid te pleiten – en ik hoop dat dit artikel enig nuttig licht werpt op de verschillende procedures.